Archief voor maart, 2016

Lieve allemaal,

Ik ben Daphne Mattijssen, 21 jaar en woon in Loo. Ik ben sinds dit jaar lid van rijvereniging Hummelo. Ik las altijd al met veel plezier de rubriek Paard en Ruiter, daarom vind ik het erg leuk om dit te mogen schrijven!

Het paardenvirus hebben mijn zusjes (Charlotte en Nathalie) en ik van onze moeder gekregen. Ik kon niet wachten tot ik oud genoeg was voor mijn eerste paardrijles bij manage de Vossenberg in Groessen. Na een tijdje bij de Vossenberg gereden te hebben, ben ik gaan lessen in Huissen. De reis naar de manage toe was al een uitje, iedere woensdag met het pontje over het water met een lolly als extraatje. Mijn moeder, Monique was toen al druk met onze hobby. Nathalie zat toen nog in de Maxi-Cosi en Charlotte liep er altijd om heen te huppelen.

Op een dag stond er na het lessen een hele leuke pony in de wei. Het was een vosje met mooie blonde manen. Samen met mijn moeder ben ik er naar toe gelopen om hem te gaan aaien. Toen werd mij verteld dat dit mijn eigen pony was, genaamd Arie. Dat vond ik natuurlijk helemaal geweldig! Arie is bij ons thuis in Loo komen te staan. Hij was zeker een bijzondere pony. Ik heb aardig wat vlieglessen van hem gekregen, waardoor ik onder andere geleerd heb hoe ik veilig kan landen. Arie was liever lui dan moe. Hij deed erg vaak alsof hij moest plassen en bleef dan het liefste zo lang mogelijk staan om even uit te rusten. Om Arie een heel klein beetje vooruit te krijgen had ik de zweep vaak nodig.

Met Arie ben ik uiteindelijk wat wedstrijdjes gaan rijden. Mijn moeder vond het erg leuk om een matje te maken in plaats van knotjes. Zo liepen we voor mijn gevoel toch een beetje voor schut op concours. Toen we meer om ons heen zijn gaan kijken, beseften we pas dat een matje echt wel uit de tijd was. De matjes werden verwisseld voor knotjes en zelfs de sokken werden er af geschoren.

Ondertussen werden mijn zusjes ook steeds meer met het paardenvirus besmet. Zo kwamen ook Bonny en Floortje Bellefleur bij ons te staan. Op de basisschool was het ook iedere ochtend raak. Met zijn drieën gingen we voor schooltijd samen op Arie zitten om vervolgens rondjes door de tuin te rijden. Spelenderwijs heb ik met Arie uiteindelijk L2 dressuur gereden. Ik merkte toen al dat het dressuur rijden mij meer aansprak dan het springen.

Helaas werd ik te lang voor Arie. We zijn toen met een kritisch zoek-team opzoek gegaan naar een andere pony. Na een hele lange zoektocht kwam Vitalo op ons pad. Vitalo is een hele lieve E pony. Ik kwam net met mijn benen onder het zadel uit toen ik op Vitalo begon. Hij had al aardig wat dressuur ervaring. Dit heeft voordelen, maar ook nadelen. In het begin lukte het mij bijvoorbeeld nooit om aan te galopperen want Vitalo dacht dat hij dan travers moest gaan lopen… Gelukkig zijn we elkaar uiteindelijk toch gaan begrijpen!

Ondertussen werd op concours gaan een dagje uit van de familie Mattijssen. Het was wel een hele organisatie om met 3 meiden en 3 pony’s op concours te gaan… Meestal waren we s ’morgens vroeg op pad om parcours te verkennen voor mijn zusjes. Daarna was het tijd voor de dressuur. Mijn vader, Erik, leerde langzaam om te helpen met de pony’s. Hij is nu uitgegroeid tot een top groom! Mijn moeder zorgde er ondertussen voor dat de hele dag op rolletjes liep.

Toen ik met Vitalo het M dressuur bereikte ben ik bij Gwen gaan lessen. Sindsdien ben ik niet meer weg te slaan van Groot-Zande. Mijn hoogtepunt is toch wel dat ik 4^e ben geworden op het NK met Vitalo in het Z1.

Helaas heb ik aardig wat schoppen onder mijn kont gekregen waardoor ik te lang werd voor Vitalo. Hierdoor werd het dus tijd voor een paard. We zijn een hele dag op tour geweest om veel verschillende paarden te gaan bekijken. Uiteindelijk vielen we allemaal voor hetzelfde paard. Toen we voor de tweede keer zijn gaan kijken bij dit grote paard kwam ik er pas achter dat hij Dirk heet. Wie verzint die naam nou voor een paard? Dirk past qua kleur wel precies in het rijtje want hij is net als zijn voorgangers ook een vos! Om Dirk goed in te rijden is hij eerst naar Groot-Zande verhuist. Ik kon daardoor nog genieten van mijn laatste seizoen met Vitalo. Gelukkig hoefde Vitalo niet weg, omdat mijn zus Charlotte het stokje van mij overnam.

Dirk heeft het mij in het begin niet gemakkelijk gemaakt. Ik moest erg wennen aan de overgang van een pony naar een paard en dan ook nog eens een groot, jong paard. Dirk wist precies hoe hij mij moest uitdagen en deed dat dan ook erg graag. Ik werd op Groot-Zande erg goed begeleid, daardoor heb ik deze uitdaging weten te overleven. Toen ik Dirk zelfstandig aan kon, is hij bij ons thuis komen te staan. Ik ben natuurlijk wel blijven lessen bij Gwen en op de maandagavonden bij Toos. Dit was iedere keer echt een feestje. Het drankje in de nok na het rijden was hierbij ook een gezellig moment. Hierbij dronk iedereen een wijntje, maar omdat ik nog met de trailer naar huis moest rijden, zat ik aan de chocolademelk.

Met Dirk ben ik uiteindelijk wedstrijden gaan rijden, dit ging in het begin ook onder geweldige begeleiding van heel Groot-Zande. Inmiddels lukt het mij ook al erg goed om met mijn vader op wedstrijd te gaan waar hij als een master een proef voorleest!

In juni 2015 heb ik mijn HBO opleiding Human Resource Management afgerond. Toen kwam ik voor een hele moeilijke keuze te staan. Ik wilde erg graag verder met studeren, maar Dirk wilde ik niet kwijt. Ik dacht dat het onmogelijk was om studie met sport te kunnen combineren. Toch ben ik naar Tilburg verhuisd om verder te studeren, Dirk mocht gelukkig in Loo blijven. In het begin moest ik heel erg wennen aan het feit dat ik minder kon rijden. Momenteel lukt het me erg goed om dit allemaal te combineren. Ik mis nu helaas wel de gezellige maandagavonden bij Groot-Zande, maar ik krijg er ook veel leuks (en feestjes) voor terug in Tilburg! Natuurlijk rij ik nog met plezier op zaterdag naar Hummelo voor een les van Gwen!

Ik hoop zo nog veel te kunnen genieten van Dirk en de gezelligheid op Groot-Zande en Rijvereniging Hummelo!

Liefs, Daphne